Dag 28 Treinreis door Europa - Montpellier - Genova (zondag 21/8)

Vanochtend ging de wekker al om 07:15 uur.  Onze eerste trein naar Marseille zou om 09:00 uur vertrekken. Het was wel ff werken om onze zware trolley, van drie hoog naar beneden te tillen; van een soort Middeleeuwse wenteltrap van beton waar je er niet aan moet denken om er van af te donderen en al helemaal niet met onze zware trolley. Voor de veiligheid Zohra maar achter mij de trap af laten gaan😉

De eerste rit naar Marseille is prima te doen. Het is rustig als we instappen, kunnen onze trolley makkelijk stallen en de beste plekken uitkiezen. Als dit de reguliere treinen zijn?! Daar tekenen we voor😀

In Marseille komen we in een soort Amsterdam Centraal station-drukte terecht. Het krioelt er van de mensen. Door de vertraging hebben we niet een uur pauze maar slechts een haf uurtje. Ik probeer in een van de vele rijen nog een stokbroodje en wat te drinken te bemachtigen alvorens we weer de volgende trein te halen  naar Nice. Dit keer zitten we in een bomvolle trein, ik kon gelukkig de trolley goed wegwerken, maar plaatsen naast elkaar waren er niet meer. Een vriendelijke Fransman zag het bedrukte gezicht van Zohra toen ze apart van mij moest zitten en bood aan van stoelen te ruilen. Heel attent.

Een paar uur later komen we In Nice aan. Op het perron dit keer geen aanwijzingen van alle treinen en geen lift te bekennen. De overstap tijd was minimaal. Dus Zohra met de bagage op het perron ‘gestald’ om zelf de trappen op en af te rennen om te kijken welk perron we moeste hebben. En ja hoor, het zat er niet anders op dan met alle tassen naar beneden te sjouwen om vervolgens bij het volgende perron weer omhoog te sjouwen. Mijn rug begon al een beetje te protesteren bij de iet wat vreemde op en neer gaande bewegingen met de trolley op de trap. Op het perron was het heel druk.

De trein richting Ventimiglia /Italië komt langs vele populaire bestemmingen aan de Cote des Sur. Er was bijna geen plek op koffers etc te plaatsen, sommige mensen namen met z’n tweeën vier persoons plaatsen bezet. Nou jammer dan, het zijn zitplaatsen, wij wurmen ons er wel tussen. Het Franse stel was er zichtbaar niet gelukkig mee, pech gehad. Gelukkig had ik onze trolley in de wagon in  een goede bagageruimte kwijt gekund, heel vriendelijk wees ik het stel op de ruimte die daar nog was voor minstens 1 van hun koffers. Met tegenzin plaatsen te een van hun koffers daar zodat we met z’n allen iets meer beenruimte krijgen.

Onderweg zo rond Cannes en Monaco rijd je met de trein vlak langs het strand en zie je aan de andere kant tegen de berg op de meest luxueuze villa’s, ook de ene na de andere grote jacht zie je langs komen. Hier waait het geld echt rond, zullen we maar zeggen.

En dan zijn we eindelijk in Italië! Ventimigla is een klein stationnetje. We hebben nog een half uur om over te stappen. Gelukkig zijn er liften, want ik begin van al dat gesjouw de trappen op en neer, het in en uit de trein tillen van de koffer en het vele zitten, steeds meer last van mijn rug. De laatste trein gaat ons naar de eindbestemming brengen. De trein heeft nog van de ouderwetse opstapjes waarbij je de trein bijna in moet klimmen. Zo fijn met een zware trolly 😳

Om 19:30 uur komen we na 11,5 uur reizen eindelijk aan in Genova oftewel Genua. Ons hotel zit maar op een paar minuten van het station, wat heerlijk is na zo’n reisdag. We zijn beiden opgetogen dat we de reis volbracht hebben. Hotel Continental is een Art Deco ingericht hotel. Erg leuk om te zien. Maarr.. laat de oude lift nou net niet op de 1e etage waar onze kamer is kunnen stoppen, maar wel op verdieping 2. Dus stappen we in zo’n heerlijke oude lift dat al piepend en krakend naar boven tuft. Om vervolgens met een protesterende rug met trolly en andere tassen de lange sierlijke marmeren trap naar de 1e. 

Opgelucht ploffen we op ons bed en bellen even met het thuisfront om onze reisavonturen te delen. Inmiddels beginnen de twee werelden - thuis en onderweg - steeds meer te verschillen, nu Kars ook aan het werk is. Zohra begint nu wel echt heimwee te krijgen naar huis, naar haar vader, haar broers, de katten en Hummer. Hoe fijn we het ook met elkaar hebben, we zitten wel echt 24/7 op elkaars lip. En af en toe is dat teveel🙀 Ha ha, dat is de keerzijde van deze prachtige mooi reis met mijn allerliefste dochter. Ook deze iets mindere momenten zijn om te koesteren.