Dag 36 Treinreis Europa - Milaan - Paris (dinsdag 30/8)

Vandaag ging om 05:15 de wekker al. Ik (Zohra) was zo moe! Mama had de halve nacht wakker gelegen, dus die was al gedoucht toen ik wakker werd. We hadden gisteren afgesproken dat we lief voor elkaar zouden zijn, want zoooo vroeg kunnen we wel een beetje chaggie zijn☺️ 

Dat was een goede afspraak! Want we gingen vervolgens heel soepeltjes richting de trein die om 07:10 uur zou vertrekken vanaf station Milano Centrale. Het is een mooi imposant station. Zoals eigenlijk bijna elke trein, bus, tram of metro deze vakantie, ging ook deze trein weer stipt op tijd weg. Misschien romantiseer ik dit nu, maar we zijn toch echt wat anders gewend in NL.

Na twee uur passeren we de Zwitserse grens! Ik vond het wel erg mooi maar Mama zei na elke berg ookal was het maar een kleintje ZOHRA KIJK HOE MOOOOIII!!!!!!!!! En het is niet dat ik het niet mooi vond maar ik kon niet elke berg bewonderen.

Ha ha. Het waren niet alleen de bergen hoor die mooi waren, het was vooral de combinatie met de meren; dat was echt wonderschoon! Ik denk dat ik deze treinreis door Zwitserland en die langs de Cotes d’Azur het mooist vind.

We maken een tussenstop in Zurich. We hebben een uur pauze in totaal en dus mooi de gelegenheid om daadwerkelijk met de voetjes op Zwitserse grond te staan en te skateboarden. Nu kan Zohra ook zeggen dat ze in Zwitserland is geweest. En ik heb geskateboard buiten het station op Zwitserse grond!!!! Drie uur later kwamen we aan in Paris op station Gare du Nord.

Toen we in het hotel aankwamen vertelde mama iets wat niet erg leuk was. Ik (Mir) had in de trein Karsten al gesproken over de toestand van Noa. Het ging ineens heel slecht met haar, ze was al ruim een week bij de dierenarts die maar niet kon achterhalen wat er aan de hand was. Ruim acht weken geleden begon het met dat ze niet op haar voorpootje kon staan. Alleen konden ze niks vinden, ook niet op de scan. Met ontstekingsremmers en pijnstillers ging het langzamerhand beter en we zijn daarom ook met een gerust hart op vakantie gegaan. 

Vlak voordat Karsten met de jongens weer naar huis zou gaan, kregen we een appje van de buurvrouw dat ze Noa wel heel slap vond, maar ze at en dronk nog wel goed. We hebben toen na overleg met de dierenarts besloten dat Kars die maandag met haar langs zou gaan. Wederom was er niks te vinden. Kars heeft haar nog een paar dagen thuis gehad, maar toen ze ook slechter begon te eten, haar toch weer naar de dierenarts gebracht. Daar heeft ze het ruim een week volgehouden, tot vandaag. Toen Karsten ging kijken, bleek ze er nog slechter aan toe te zijn, ze kon niet meer zelfstandig staan, staarde voor zich uit. Het was duidelijk - ook voor de dierenarts - het was einde oefening. Waarschijnlijk heeft ze toch iets van een hersenbloeding of zo gehad waardoor bepaalde functies zijn uitgevallen. We zullen het nooit weten.

Al video bellend hebben Zohra en ik en Kars en Bram afscheid van haar genomen. Het was echt heel verdrietig, ik heb haar (volgens mij april 2010) als cadeau van Barbara en Sarissa gekregen als piepklein kittentje. Het is zo verdrietig om dit ontzettend mooie en pittige poesje te moeten missen! Karsten heeft haar mee naar huis genomen, zodat wij haar hopelijk morgen nog even kunnen aaien en dan in de tuin kunnen begraven.

Na de vele tranen, zijn we op stap gegaan richting de Eiffeltoren, want ook in Parijs moet er natuurlijk geskateboard worden. We besluiten niet naar een skatebaan te gaan, maar naar Trocadero waar je een mooi uitzicht hebt op de Eiffeltoren en ook fantastische ondergrond hebt om te skateboarden.

Ik (Zohra) vond het erg fijn om daar te skateboarden! Ik zag een paar mensen een slotje ophangen en dat vond ik ook wel een leuk idee en mama had het idee dat we het dan voor noaatje zouden ophangen! Toen hadden we toch de beste plek gevonden! Want er waren muisjes, dus de perfecte plek voor noaatje want zij kwam altijd thuis met een muisje!

Ondanks het rouwrandje van de dag, vonden we het allebei toch heel mooi om in Parijs onze vakantie af te sluiten.

Morgen gaan we met de Thalys naar huis toe. Bijna dan, gelukkig rijdt de Thalys wel naar Amsterdam maar door de treinstakingen komen we niet veel verder…dus gelukkig komt vader/manlief ons daar ophalen.